منتی عزیز.

ممنون که مجموعه‌ی آرت کوچینگ رو با روحیه و مشکلی که پیش اومده آشنا کردی.

به نظر می‌رسه دچار زندگی هستی و به عنوان کسی که کلمات رو می‌شناسم، این کلمات از دردی بزرگ برمیاد. البته که قصد ندارم برای پیشامدی که دچارشیم نسخه‌ای بپیچم. مساله بزرگ‌تر از هر تجویزه. اما چیزی که برای من و همکارانم چشمگیر بود امیدت به ادبیات و نوشتنه.

ادبیات شاید ما رو از مرگ نجات نده، اما مطمئناً این قدرت رو داره که ما رو از رنج زندگی رهایی ببخشه. تو از مسیری که زندگی بر دوشت گذاشته، با زخم‌های فراوون گذشتی. اما فراموش نکن اولین چیزی که یک شخصیت رو تبدیل به راوی می‌کنه اینه که تا آخرش دووم بیاره. از بین تمام سربازای کشته شده، آخرین بازمونده راوی قصه‌ست و تو امروز می‌تونی این نقش رو برعهده بگیری. یادت باشه که امروز برای تسکین دردی که از درمانش گذشته تنها دو راه وجود داره:

اول این‌که همه رو به اون درد مبتلا کنی
دوم این‌که اجازه ندی هیچ‌کس به اون درد مبتلا بشه.

تو، با نوشتن داری تسکین دوم رو انتخاب می‌کنی. تسکینی که خودش مسیری خاص و سخت داره. پس اگر پای تصمیمت هستی، تلخی‌های ادامه‌ش رو هم به جون بخر و در ابتدای این مسیرِ تازه درگیر این نباش که « چگونه سطحی ننویسیم؟ ». چرا که داری تصمیم والایی می‌گیری. اگر این نکته رو بپذیریم می تونیم درک کنیم که چرا قلمت به سمت وقایع نویسی پیش میره: ذهنت در حال بازخوانی و ارزشگذاریه! چرا؟ چون به خودت این اجازه رو ندادی که چیزای مورد علاقه ت رو تایید کنی! تو راه بزرگی رو انتخاب کردی و کسی حق نداره در این مورد به خودش شکی راه بده.

در انتها می‌تونی یکی از آثار اخیر خودت رو به آدرس ایمیل ما ارسال کنی تا چند نمونه از آموزش‌های مناسب قلم و ذهنت رو پیشنهاد کنیم. در ابتدا پیشنهاد می کنیم با جریان شناسی ادبیات آغاز کنی تا از جزئیات سبک ها و گرایشات ادبی آگاه تر بشی. این می تونه کمک کنه زمینه ظهور و افول نظریات رو بهتر متوجه بشیم. هم چنین از پکیج صفر تا صد نویسندگی تیترات هم میشه استفاده کرد.

به امید روشنی.