چنان‌چه دستی در نوشتن خلاقه داشته باشید، حتماً بن‌بست‌های فکری را هم تجربه کرده‌اید: لحظاتی تاریک و سرد در حین روایت که نیاز دارید برای گم نشدن در جادوی کلمات، خود را به یاد بیارید. مدرسه آرت کوچ (همیاری) الف کوچ ، امکاناتی را فراهم آورده تا شما بتوانید با ارسال تیکت ادبی در قالب ایمیل، مشکلات ادبی خود را با ما در میان بگذارید تا به صورت شبانه‌روزی و البته رایگان از خدمات این مجموعه در قالب مشاوره ادبی و آرت کوچینگ بهرمند شوید. ما، کوشیده‌ایم با انتشار آن دسته از تیکت‌های ادبی که مشمول اجازه‌ی نشر از سوی هنرجویان ادبیات روایی است، به شما رهجویان روایت این پیام را برسانیم که:
شما در جنون خود تنها نیستید. این مجموعه علاوه بر ارزش پژوهشی می‌تواند در دراز مدت، چراغ راهی برای رهجویان بعدی باشد تا در آموزش نویسندگی نسل تازه نیز موثر بیفتد. امید که این مسیر خالی از همراهی و همیاری و هم افزایی نماند!
این یک مشاوره ادبی نیست؛ حتی ورکشاپ ادبی هم نه. نه آموزش نویسندگی نه پکیج صفر تا صد نویسندگی. این یه همیاری ادبی از تیم آرت کوچ است!
با هم به سراغ بخشی از بانک تیکت‌های آرت کوچینگ می‌رویم؛ در این بخش با مشکل یکی از منتی ها در مورد نارضایتی از اثر خودش روبروییم. همراه باشید.
1. لطفاً یه نام مستعار برای خودت انتخاب کن
رها
2. در کودکی چه شکلی بودی؟
گم، مثل همه‌ی بچه‌ها
3. فکر می‌کنی چند سال سن داری؟
هنوز 22 سال.
4. آیا «اختصار» کلمه‌ای طولانی است؟
نسبت به کلمه‌ی «کم» بله!
5. اگر بهترین دوست خودت بودی با خودت مهربان‌تر بودی؟
بی شک.
6. به جواب چه سوالی نرسیدی؟
خیلی سوالات؛ مثلا:«از کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود»
7. اگر به خودت مشت بزنی و دردت بگیره، قوی هستی؟
بله. ولی چنین کاری نمی‌کنم!
8. اگر تمام خاطراتت پاک بشه، چطور آدمی می‌شی؟
شاید همین آدم با این تفاوت که بیشتر دنبال آرزوهاش می‌ره
9. آیا میزانی از سانسور لازمه؟
خیر.
10. اگر زندگی‌نامه‌ت رو بنویسی بر چه مبنایی فصل‌بندی می‌کنی؟
پیش از او | پس از او | تنهایی
11. اگر عشق پاسخ همه چیز باشد، پرسش چیست؟
متوجه سوال نشدم.
12. چه چیزی می‌تونه تو رو از نوشتن متنفر کنه؟
این‌که بعد از چند روز بخونمش و از شعر خودم خوشم نیاد. این کابوس منه
13. کم‌اهمیت‌ترین موضوعی که این‌روزها ترند شده از نظر تو چیه؟
ازدواج محمدرضاگلزار.
14. کوتاه‌ترین قصه‌ای رو که بلدی تعریف کن.
«آخرین انسان تنها در اتاق نشسته بود؛ ناگهان زنگ در به صدا درآمد»
15. چه کمکی از دست مجموعه الف کوچ ساخته‌ست؟ لطفاً در 300 کلمه ما رو آگاه کن.
راستش مشکلم مربوط به سوالِ شماره‌ی 12 شماست. من یه نویسنده خانه دار هستم؛ در بخش رمان. نسبت به هیچ چیزی در زندگیم این حساسیت رو ندارم ولی تا پای نوشتن میاد وسط نمی‌تونم جلوی خوره‌ی وسواسم رو بگیرم. دوست دارم متنی که خلق می‌کنم از هر لحاظ ممتاز باشه و متاسفانه هرچی که می‌نویسم بعد از یه مدت کوتاه از چشمم می‌افته. پیش خودم می‌گم اگه به دل خودم ننشینه، چطور می‌تونه مخاطب رو جذب کنه و همین منو از نوشتن ناامید می‌کنه. آیا این عادیه؟
سلام منتی عزیز.
ابتدا از طرف تیم آرت کوچ الف کوچ به تو بابت «بازگشت دوباره به متن پس از چند روز» تبریک می‌گیم؛ این نشون می‌ده که پیش از تشویق دیگران، نظر مثبت خودت رو دنبال می‌کنی و این یعنی غرورِ یک هنرمند مستقل رو داری؛ در عین حال در مسیر این شخصی‌گرایی به دام تنبلی و خودخداپنداری نیفتاده که از این جهت واقعاً خوشحالیم. اما اگر هربار با رجوع به نوشته‌هات احساس دلزدگی پیدا می‌کنی، هشدار می‌دیم که با توجه به تجربه‌ی همیاری هنری، این مساله در درازمدت می‌تونه به شدت هنر تو رو تهدید کنه. برای رویارویی با این مشکل و پیش از هر مشاوره ادبی دو پیشنهاد ساده داریم:
اول این‌که پیش از هر بازخوانی اثر، از ایده‌ی همراهی یک نویسنده یا مخاطب امین بهره بگیری؛ یادت باشه این هم از شوخی‌های دنیای هنر با هنرمنده که در عین غرور و استقلال، ما رو نیازمند «ذهنی ناظر» می‌دونه که ما رو از شر زمزمه‌های کشنده‌ی ذهن‌مون رهایی ببخشه: چیزی شبیه به کوبنده‌ی در، توی داستانی که در پاسخ به مورد شماره 14 تعریف کردی!
دوم این‌که بسیار ضروریه که در هربار مواجهه با اثرت، دلایل دلزدگیت رو ثبت کنی؛ این‌جوری می‌تونی خیلی زود متوجه بشی که منشا این احساس دلزدگی یه وسواس ذهنیه یا مشکلات فنی و ادبی.
به امید دیداری تازه
هیات آرت کوچ | مدرسه همیاری ادبی «الف کوچ»
دیدگاهتان را بنویسید